انتصار الجبوری، نماینده و رئیس کمیسیون خانواده و کودک در پارلمان عراق نیز تاکید می کند برخی از احزاب و گروه های سیاسی مانع از تصویب این قانون هستند. او می افزاید: آنها فکر می کنند که این قانون باعث افزایش قدرت زنان در برابر مردان می شود و این مساله نیز منجر به از هم پاشیدگی خانواده ها خواهد شد.
الجبوری ادامه می دهد: قانون خشونت خانگی به هیچ وجه باعث افزایش قدرت زنان در برابر مردان نخواهد شد زیرا شریعت اسلامی، شریعتی سهل و آسان و مخالف خشونت است. در دوره پیشین پارلمان ما با مراجع دینی در کربلا و نجف دیدار کردیم و آنها هیچ مخالفتی با این قانون نداشتند بلکه به دلیل افزایش موارد خشونت علیه زنان، کودکان و سالمندان، خواهان تصویب آن بودند.
حسین العقابی، دیگر نماینده مجلس اما در اعتراض به این قانون می گوید: ماده ای در این قانون وجود دارد که به قوه قضائیه اجازه می دهد که اگر فرزندان پسر یا دختر شکایت کنند، اجازه خواهد داشت آنها را از خانواده هایشان دور کند.
وی می پرسد: «آیا عاقلانه است که به دلیل یک اختلاف خانوادگی، دخترم از خانه برود و تحت سرپرستی پلیس یا قوه قضائیه باشد؟ آیا آنها در مقایسه با من حامی بهتری برای خانواده ام هستند؟ این قانون به پدر اجازه نمی دهد با فرزندان خشونت دیده اش، ارتباط داشته باشد و کارمند جامعه شناس دولت، واسطه میان پدر و خانواده اش می شود».
العقابی می افزاید: «این مواد قانونی غیر متعارف هستند با واقعیت جوامع عربی، قبیله ای و دینی بیگانه اند و ارتباطی با شرایط ما ندارند. متاسفانه این موارد در قانون خشونت خانگی وجود دارد و مخالفت ما با آن همیشگی است و اجازه تصویب آن را نخواهیم داد.
منبع: https://bit.ly/3gSzZiO
#قانون #شریعت #سنت #عرف #فقه #عراق #قانونگذاری #زنان #دختران #سالمندان #کودکان #خشونت #خشونت_خانگی
بر اساس گزارش وزارت کشور عراق، در دوره ای که برای مقابله با پاندمی کرونا قوانین منع آمد و شد حاکم بوده بیش از 300 مورد خشونت خانگی گزارش شده است. در این زمینه، دست کم 10 نفر جان خود را در اثر اعمال خشونت مستقیم از دست داده اند که از این میان 6 نفر، زنان یا دخترانی بوده اند که در پی اعمال خشونت آمیز درون خانواده جان خود را از دست داده اند.
در پی این حوادث قانون خشونت خانگی که از سال 2015 تا کنون در پارلمان بلا تکلیف است، بار دیگر مطرح می شود.
علیاء علی یکی از فعالان در این زمینه می گوید: ما در قالب یک کارزار از نمایندگان خواسته ایم که پیش نویس طرح قانون خشونت خانگی را بار دیگر در دستور جلسات مجلس قرار دهند.
علی می افزاید: برخی از گروه ها و احزاب دینی، مخالف تصویب این قانون اند، زیرا معتقدند به دختران جوان و زنان متاهل حق می دهد در صورت قرار گرفتن در معرض خشونت، درخواست کمک کنند. آنها همچنین از این ناراضی اند که در این قانون، مواردی چون ساخت مراکز نگهداری از زنان آسیب دیده، اعطای حقوق ماهیانه و فراهم سازی زمینه تحصیل و استخدام آنها پیشبینی شده است.
علی می افزاید: خشونت خانگی، نتیجه عرف و سنت است و قربانی اگر ستمی که به او رفته است را علنی کند، توسط اطرافیان محکوم می شود و به نهادهای قانونی نیز دسترسی ندارد. وی تاکید می کند که خشونت خانگی به دلیل شرایط سخت اقتصادی کشور، در حال تبدیل شدن به یک پدیده است.
منبع: https://bit.ly/3gSzZiO
از سوی دیگر اما عدم اجرای تعهدات بین المللی به بهانه اصل حاکمیت یا مرجعیت فرهنگی و دینی، پذیرفتنی نیست. «کنوانسیون وین در مورد حقوق معاهدات» تاکید می کند که هیچ کشوری مجاز نیست با استناد به قوانین داخلی از تعهدات بین المللی شانه خالی کند.
در فصل 490 از قانون جنایی مراکش، ذکر شده است که «هر رابطه جنسی میان مرد و زن فاقد رابطه زوجیت، جرم فساد به شمار می آید». قانونا اثبات این جرم با گزارش افسر پلیس یا اعتراف فرد و پس از آن اظهار نظر دادگاه در خصوص حصول یا عدم حصول جرم، محقق می شود.
مساله روابط جنسی اختیاری در مراکش نمودی از تناقض میان واقعیت موجود در جامعه و قانونی است که آن را جرم انگاری می کند. راه حل به اعتقاد من، رفع این جرم انگاری ناقض آزادی افراد و باورهای آنان است.
از منظر دینی نیز اگر بنگریم، تحقق زنا تنها با شهادت چهار مرد اثبات می شود که معمولا نا ممکن است. البته اگر چنین عملی در ملأ عام رخ دهد، مصداق آسیب روحی به دیگران و اخلال علنی به حیا، به شمار آمده و عامل آن مستحق مجازات است زیرا احترام به احساسات جامعه و مرجعیت دینی آن، امری ضروری به شمار می آید.
بدین صورت چگونه می توان مشروعیت اقدام دولت در ورود به اماکن خصوصی را توضیح داد؟ افراد در فضای شخصی و به دور از نگاه دیگران، در حال اعمال آزادی خود هستند و ورود به محل زندگی آنها، محدود کردن آزادی های آنها خواهد بود.
البته زنا قطعا از افعال حرام است اما می توان این مساله را به رابطه بنده و پروردگار واگذار کرد. اگر ایمان اجباری نیست، پس محقق کردن تعهد مردم به آموزه های ایمانی نیز با قدرت و اکراه حاصل نخواهد شد.
منبع: al3omk.com/544371.html
اخیرا مراکش شاهد تحولات مهمی در طرح مسائل حقوقی و آزادی های فردی توسط جامعه بوده است. از جمله آنها می توان به یکی از مهم ترین مباحث، یعنی بازبینی مجموعه قوانین جنایی اشاره کرد. در این خصوص یکی از نمایندگان مجلس این کشور، طرحی برای لغو جرم انگاری روزه خواری علنی در ماه رمضان و روابط جنسی اختیاری خارج از ازدواج، ارائه داده است.
از آنجایی که مراجع متفاوتی برای قانونگذاری در مراکش وجود دارد، قانونگذاران البته در این خصوص شرایط دشواری را تجربه می کنند.
در فصل سوم از قانون اساسی مراکش، اسلام به عنوان دین کشور معرفی می شود. اسلام همچنین تشکیل دهنده بخش اصلی هویت مردم است و در صورت اصلاح قانون اساسی، مواد جدید نباید با احکام این دین در تضاد باشند.
دین اسلام اما هر رابطه جنسی اختیاری خارج از سازمان ازدواج را زنا می داند و مرتکبان مجرد را با صد ضربه شلاق و مرتکبانی که هم اکنون یا پیش از این ازدواج کرده اند را با سنگسار تا مرگ، مجازات می کند.
از سوی دیگر، مراکش وارد سامانه جهانی حقوق بشر شده و به بسیاری از توافق نامه ها و معاهدات بین المللی در این خصوص پیوسته و ملزم است مضامین مقررات بین المللی حقوق بشر را در قوانین داخلی بگنجاند.
این کشور البته اصل تقدم معاهدات بین المللی را پذیرفته است اما این پذیرش را به معنای نادیده گرفتن ویژگی ها و اصول حکومتی ندانسته و در صورت بروز تعارض میان متون بین المللی مرتبط با حقوق بشر و یکی از اصول اساسی نظام سیاست داخلی، حق اعلام تحفظ را برای خود محفوظ می داند.
قانونگذار مراکشی با مشروط کردن پذیرش مقررات بین المللی به عدم تضاد با اصول اساسی نظام سیاسی، هوشمندانه خود را از معضل «تقدم مقررات بین المللی» رهانیده است و می تواند با ارائه دلایل مختلف، به آسانی از تعهدات بین المللی سر باز زند. در این زمینه دشواری فهم مقصود شریعت اسلامی، می تواند گستره استفاده از این شیوه را افزایش دهد.
منبع: al3omk.com/544371.html
"پرداخت مالی در برابر اطاعت" ... آیا امروزه کار می کند؟
درخواست ها و تلاش ها برای تغییر آن دسته از قوانین شریعت که با مسائل خانواده و زنان مرتبط اند، در جهان عرب، محدود به مصر و موریتانی نیست. هفته گذشته «جنبش بین المللی برابری»، کارزاری برای اصلاح قوانین خانواده برپا کرد. این جنبش، هدف از برپایی این کارزار را گفتگو درباره ضرورت اصلاح قوانین خانواده، به ویژه آن دسته از قوانین برخاسته از شریعت که ناقض اصل برابری هستند، عنوان کرد.
مروه شرف الدین، کارشناس مسائل خانواده و پژوهشگر در دانشگاه هاروارد آمریکا، بر عدم توجیه انتقادها به شریعت تاکید می کند.
به باور او، این قوانین – نه بر شریعت – که بر فقهی قدیمی استوار اند. شرف الدین می افزاید: «این فقه، نمی تواند نیازهای امروز مردم، در جهان اسلام و عرب را برآورده سازد و در نتیجه، شاهدیم که عدالت و برابری، برای زنان و هم مردان به یک اندازه وجود ندارد».
شرف الدین می افزاید: «زنان این روزها هم تحصیل می کنند و هم شاغل اند و مانند مردان نیازهای مالی خانواده را تامین می کنند. در شرایطی این چنین، آیا اصل "اطاعت در برابر پرداخت مالی" که از سوی فقه ارائه می شود، هنوز کارایی دارد؟»
عزت سلیمان فعال حقوقی و بنیانگذار «مرکز امور زنان» می گوید: «تغییر دشوار است اما غیر ممکن نیست؛ می توان با یک نقشه راه پشتیبانی شده از سوی یک اراده واقعی سیاسی، به سوی رفع نگرانی های زنان در خصوص برابری و عدالت حرکت کرد».
سعد الدین الهلالی، استاد فقه مقارن در دانشگاه الازهر مصر می گوید: «اگر دیدیم شیوه ای هم منافع و هم رضایت گروه ها را تامین می کند، می توانیم آن را وجهی از وجوه شریعت قلمداد کنیم».
وی می افزاید: «برخی خود را با عنوان سرپرست دینی، به مردم تحمیل می کنند و برای استمرار حضور خود در این جایگاه، دلبسته به جهل مردم اند؛ اگر در دین اکراه نیست پس در فهم دین نیز اکراه وجود ندارد».
#شریعت #نفقه #تمکین #برابری #عدالت #قانون_خانواده #فقه #الازهر #مصر #موریتانی #جهان_عرب #جهان_اسلام #حقوق
منبع: https://bit.ly/3cZuOeE